Zasada ograniczenia przechowywania (ang. storage limitation principle) jest jedną z podstawowych zasad ochrony danych osobowych, określonych w Rozporządzeniu Ogólnym o Ochronie Danych (RODO), czyli GDPR (General Data Protection Regulation).
Zasada ta mówi, że dane osobowe powinny być przechowywane w formie umożliwiającej identyfikację osób, których dotyczą, przez okres nie dłuższy, niż jest to niezbędne do celów, dla których dane te są przetwarzane. Innymi słowy, dane osobowe nie mogą być przechowywane dłużej, niż to jest konieczne dla realizacji celu, w jakim zostały zebrane.
Praktyczne aspekty tej zasady to:
- Określenie okresu przechowywania: organizacje powinny zdefiniować konkretne okresy, przez które dane będą przechowywane, i te okresy powinny być adekwatne do celów przetwarzania.
- Usuwanie lub anonimizacja danych: po zakończeniu okresu przechowywania dane powinny być usunięte lub zanonimizowane, aby uniemożliwić identyfikację osoby, której dane dotyczą.
- Regularna weryfikacja: organizacje powinny regularnie przeglądać swoje bazy danych i procedury przechowywania danych, aby upewnić się, że są zgodne z tą zasadą.
Zasada ograniczenia przechowywania pomaga minimalizować ryzyko naruszenia prywatności i zwiększa bezpieczeństwo danych osobowych.
